We worden in onze maatschappij steeds meer afhankelijk van de auto: verplaatsingen naar het werk, voor de kinderen, boodschappen,… alles gebeurt met de auto. Maar wat als u plots rijongeschikt wordt verklaard?
De toepassing van artikel 42 Wegverkeerswet: een welgekend (en steeds vaker voorkomend) fenomeen voor juridische beroepsbeoefenaars, maar voor vele anderen vaak nog een onbekend begrip.
Nochtans heeft de toepassing van artikel 42 Wegverkeerswet verstrekkende gevolgen.
In deze post gaan we in op het wat, waarom en hoe van de bepaling.
Wat is dat, een “artikel 42”?
Bevindt u zich voor een rechtbank ingevolge een verkeersinbreuk, dan kan deze u rijongeschikt verklaren als blijkt dat u omwille van lichamelijke of mentale redenen uw voertuig niet meer veilig kunt besturen.
Concreet heeft dit tot gevolg dat u geen enkel motorvoertuig meer mag besturen totdat de rechtbank beslist dat u opnieuw mag rijden (met een minimumduur van 6 maanden).
Zeg niet zomaar rijverbod tegen een rijongeschiktheid
Het “verval wegens lichamelijke of geestelijke ongeschiktheid” (artikel 42 Wegverkeerswet) is niet hetzelfde als een rijverbod. De rijongeschiktheid kan dan ook naast een rijverbod worden opgelegd.
Een rijverbod is een effectieve bestraffing, terwijl de rijongeschiktheid een beveiligingsmaatregel is. De ongeschiktheid heeft tot doel de samenleving te beschermen tegen mensen die niet in staat zijn op een veilige wijze een voertuig te besturen.
Omwille van deze beveiligende functie gaat de ongeschiktheid onmiddellijk in van zodra deze door de rechtbank wordt uitgesproken, ongeacht hoger beroep of verzet (behalve in geval van verstek, dan gaat de ongeschiktheid in vanaf de betekening van het vonnis).
Waarom worden bestuurders rijongeschikt verklaard?
In de praktijk zien we artikel 42 Wegverkeerswet voornamelijk toegepast in situaties van problematisch alcohol- en druggebruik.
Maar ook bv. zichtproblemen, fysieke of geestelijke aandoeningen, medicatiegebruik,… kunnen aanleiding geven tot een rijongeschiktheid.
Hoe wordt dit toegepast in de praktijk?
In de praktijk wordt de toepassing van artikel 42 Wegverkeerswet veelal voorafgegaan door een onderzoek door een arts-deskundige.
Bv. in het kader van alcohol- of druggebruik in het verkeer vertaalt dit zich in een bloed- en haaranalyse.
Een medisch verslag is echter geen noodzakelijke voorwaarde om u rijongeschikt te verklaren.
Dan maar hoger beroep?
Werd u door een Politierechtbank rijongeschikt verklaard, dan is uw eerste reflex misschien hoger beroep aantekenen.
Probleem hierbij is wel dat een rijongeschiktheid conform art. 42 Wegverkeerswet niet alleen onmiddellijk in werking treedt, maar ook blijft voortduren tijdens de beroepsprocedure.
In de praktijk kan dit tot gevolg hebben dat u, ingevolge langere behandelingstijden in graad van beroep, de facto voor een langere periode niet mag sturen dan strikt noodzakelijk.
Wat kan ik doen om mijn rijongeschiktheid op te heffen?
Gelukkig voorziet artikel 44 Wegverkeerswet nog in een uitweg.
U kan na een periode van 6 maanden vanaf de dag van het vonnis dat in kracht van gewijsde is gegaan de opheffing van uw rijongeschiktheid verzoeken via een verzoekschrift gericht aan het openbaar ministerie.
In de praktijk wordt dit verzoek gestaafd met medische verslagen die aantonen dat de gekende fysieke of geestelijke ongeschiktheid (bv. alcohol- of druggebruik) zich niet meer stelt.
De rechtbank zal dan opnieuw oordelen over uw rijgeschiktheid en kan de maatregel opheffen, eventueel na een aanvullend onderzoek door een deskundige.
Wordt het verzoek afgewezen, dan is hiertegen geen hoger beroep mogelijk. Er kan dan pas een nieuw verzoek ingediend worden na opnieuw een periode van 6 maanden vanaf de datum van de afwijzing.
Elk dossier is anders
Onze advocaten helpen u graag verder bij het bepalen van de beste strategie in uw concrete situatie.
Neem gerust contact op met ons kantoor, dan zetten wij u op de juiste weg.
